Wat een geweldige dag! We zijn naar de Tham Khao Mai Khew Cave geweest, en serieus, dit is echt één van de vetste dingen die ik ooit heb gedaan! We hoefden slechts vijf minuten te scooteren een stukje bergopwaarts vanaf onze accommodatie.

Bij aankomst was er bijna niemand, alleen twee oude dametjes die het restaurantje runden en de entreegelden incasseerden. We moesten even wachten op onze gids, want zonder gids is het onmogelijk om de grot in te gaan. Ondertussen kwamen er nog twee Duitse mannen aan die samen met ons het avontuur aangingen.

Onze gids? Een tenger mannetje, ik schat eind zeventig. Hij sprak nauwelijks Engels, misschien tien woordjes. De klim naar de ingang was al een avontuur op zich: op sommige stukken moesten we letterlijk aan touwen omhoog klimmen. Op een gegeven moment ging de gids op een rots zitten en deelde hoofdlampen uit. Bleek dat de ingang pal naast hem was… en ik had ‘m niet eens gezien! Het was een smalle doorgang, steil naar beneden via een houten ladder.

Binnen strekte zich een enorm gangenstelsel uit, dat van de ene naar de andere grote kamer leidde. We moesten kruipen, klimmen en bukken om verder te komen. Zo gaaf! Sommige stukken waren spiegelglad, en op andere plekken ging de afgrond meters diep. Er was zelfs een doorgang die eruitzag alsof je een draak z’n keel in liep—echt bizar! Geen aangelegde paden of verlichting, alleen een paar houten ladders, touwen en bamboebruggetjes hier en daar. Ik voelde me een echte ontdekkingsreiziger.

Binnen was het snikheet, misschien door de adrenaline en al het geklim, maar we waren compleet doorweekt. Ik voelde de druppels letterlijk over mijn hele lijf lopen. Het spannendste stuk kwam aan het einde: een superkrappe tunnel waar je op je buik doorheen moest. Daarna kwamen we in een ruimte vol vleermuizen aan het plafond—zooo bijzonder! Nog een laatste klim, en daar was de uitgang. Buiten wachtte een heerlijk koele bries, en met onze armen in de lucht lieten we ons opdrogen.

Terug in het hotel doken we meteen onder de douche, want we zaten van top tot teen onder de oranje klei. Daarna zwemkleding aan en op naar Nui Beach, waar normaal gesproken veel aapjes rondlopen. Maar helaas, geen aap te bekennen… én geen schaduw op het strand. We besloten een stukje terug te rijden naar een ander strandje dat we onderweg hadden gespot. En jawel, dáár zaten de aapjes op de weg! Ik wilde ze fotograferen, maar toen werd ik gespot en stapte er eentje met volle focus op me af. Nou, toen sprong ik snel op de scooter en filmde ze maar rijdend, haha!

Het strandje had echt dat typische authentieke Thaise sfeertje: amper toeristen, een klein "restaurantje" (lees: een half krotje met wat tafels en stoeltjes), en verrukkelijk eten. Na het eten trok ik m’n snorkel op en klom over de rotsen naar een dieper stuk. Nou ja, diep… ik stond nog niet eens tot m’n knieën in het water, maar ik was wel een eind van de kust.

Ik besloot op mijn buik te gaan liggen en het voelde net alsof ik het Oceanium indook! Zoveel vissen en prachtige waterplanten. Even later kwam Johan er ook bij, en samen hebben we een tijdje liggen koekeloeren naar al dat moois. We zijn het erover eens: hier komen we terug met hoog water!

Helaas voelde Johan zich ineens niet lekker, waarschijnlijk door de kokosmilkshake die hij vanochtend op had. Hij vermijdt melkproducten al de hele vakantie omdat hij er niet goed tegen kan, maar vandaag ging hij toch voor de bijl… en nu ligt hij snurkend in bed.

Met mijn buik gaat het gelukkig beter, al ben ik vandaag nog niet naar de wc geweest. Gisteren was ik zó leeg, ik ben er bijna zeker van dat ik wat ingewanden mee heb doorgespoeld 😝.

Als Johan zich vanavond beter voelt, rijden we nog even het stadje in. Maar eerst maar even aankijken hoe hij zich straks voelt. Voor nu chill ik hier en schrijf m’n verhaaltje terwijl hij ligt te slapen.