Gisterenavond ging het helaas alleen maar slechter met Johan, tot spugen aan toe. Hij heeft een hele onrustige nacht gehad, maar we hadden vandaag een tripje gepland naar een olifantvriendelijke sanctuary, dus toch uit bed. Onderweg ergens gestopt voor een licht ontbijtje en daarna door.

Bij aankomst kregen we eerst een informatieve video te zien over hoe de olifanten hier gewoon olifant mogen zijn en gaan waar ze willen. Het zijn allemaal oude werkdieren die nu eindelijk met pensioen zijn en niets meer hoeven. Klinkt mooi natuurlijk. Ondertussen zat ik even koppen te tellen: 34 volwassenen en 8 kinderen, gemiddeld €50,- p.p., en dat drie keer per dag... Nou, dat is best kassa.

Na de video volgden de instructies: veilige afstand houden en geen eten meenemen in je tas, anders heb je ineens een olifant op schoot. We werden in groepen ingedeeld, en thank god werden alle gezinnen met kinderen bij elkaar gezet – er zaten een paar serieuze dreiners tussen. Onze gids liep voorop en nog geen minuut later kwamen er al twee olifanten de berg af gewandeld, recht langs ons over hetzelfde pad. Iedereen stond stil, rug tegen de bosjes, camera’s in de aanslag.

Alle olifanten stonden redelijk dicht bij elkaar vandaan, dus de wandeling was eigenlijk best kort. De mahouts (verzorgers) hadden ananasbladeren op een lange stok geprikt om de olifanten naar bepaalde plekken te leiden. Er zit dan wel geen touw om hun been en niemand zit op hun rug, maar echt volledig vrij zijn ze dus blijkbaar ook niet. Ze werden één voor één naar de waterput geleid met zo’n pluk bladeren – niet dat ze dat erg vonden, maar het idee dat ze helemaal zelf kiezen waar ze naartoe gaan… nou ja je snapt me.

Ondertussen begon Johan weer groen te zien en besloten mijn darmen ook uit hun ruststand te komen. We hebben vriendelijk gevraagd of we de wandeling eerder konden eindigen en werden netjes teruggebracht door een dame. Bij de uitgang bood iemand ons nog wat fruit aan, maar dat sloegen we wijselijk over. Wel kregen we wat Norit mee en twee flesjes water. Snel terug naar de accommodatie, waar ik weer explodeerde op het toilet en Johan al voor Pampus op bed lag.

Na een paar uur slapen voelde ik me weer prima. We moesten onze boottrip voor over twee dagen nog regelen en Johan voelde zich ook ietsje beter, dus we zijn even naar het stadje gereden. Eerst langs het vervoersbedrijf, toen een stop bij de apotheek voor ORS en nog wat extra Norit. Daarna even rondgelopen en een plekje opgezocht via Google om de zonsondergang te bekijken en wat te eten.

Nu weer lekker terug in het hotel, een filmpje gekeken en tijd om te slapen. Hopelijk voelen we ons morgen beter en kunnen we nog snorkelen op onze laatste dag hier!