Inmiddels hebben we de eerste en tweede volle dag in Bangkok erop zitten, en we hebben het onwijs naar ons zin. We doen echt superveel leuke dingen!

Gisteren hebben we lekker door wat winkelcentrums heen geslenterd. Het zijn over het algemeen van die luxe winkelcentrums waar vooral Balenciaga, Chanel, Gucci, en nog meer van die superdure merken te koop zijn. Overal ook honderd keer hetzelfde. Je bent er zo op uitgekeken. Maar eerlijk is eerlijk: het is heerlijk om zo’n mall in te lopen, want daar heb je tenminste airco.

We zijn trouwens de hele dag met de metro geweest. Echt ideaal, en dat was ook nog eens spotgoedkoop. Elke keer waren we minder dan honderd baht kwijt met z’n tweeën. Nou, honderd baht is zo’n €2,80. En daarvoor zijn we gewoon heel Bangkok rondgereden. Dus dat was superleuk én makkelijk.

Maar… het was wel echt heel druk. We stonden soms helemaal op elkaar geprakt, alsof we sardientjes in een blikje waren. Er pasten letterlijk geen mensen meer bij, toch probeerden ze het steeds weer. De deuren gingen dan ook bijna niet dicht, zo vol zat het! Als je dacht dat het niet drukker kon, kwamen er bij het volgende station gewoon nóg meer mensen bij. Echt bizar. Maar goed, het hoort er een beetje bij en het had ook wel weer z’n charme.

Ook hilarisch dat dan bij de stations álle mensen uit moeten stappen zodat andere mensen bij hun halte eruit kunnen, en dan weer snel terug die metro in, voordat ie verder rijdt 🤣

Één winkelcentrum sloeg echt alles… Weet niet hoeveel verdiepingen dat had, maar het was echt gigantisch. Ik denk serieus dat er meer winkels in dat ene overdekte winkelcentrum zitten als in het hele centrum van Rotterdam. 

We zijn zelfs een keer verdwaald. We konden gewoon de uitgang niet meer vinden! We wilden naar buiten, maar het lukte niet. Elke keer dacht je: “Oh, hier is vast de uitgang.” Maar nee hoor, weer een gang met honderdduizend winkels. We hebben er serieus een hele tijd over gedaan om een uitgang te vinden.

Gelukkig hebben we een heel leuk winkelcentrumpje achter ons hotel gevonden, waar ze nog ouderwets kleine standjes en stalletjes hebben met leuke prijzen.

’s Avonds zijn we naar een restaurantje geweest in een van die winkelcentra. Het was rond half negen en ik vroeg aan een medewerkster of we nog wat konden eten. Nou, dat was geen probleem. Het eten zag er heerlijk uit en kregen uitleg over hoe het werkte want dit was nieuw voor ons.

Het was een buffetvorm, en er lag allerlei lekkers waar we uit konden kiezen. We moesten saus in een pan met water gooien en daar dan allemaal vis, vlees en groente bij. 

Na twintig minuten kwam dezelfde medewerkster naar me toe en zei dat we binnen tien minuten weg moesten, want ze gingen om negen uur sluiten. We hebben wat laatste hapjes weggewerkt, maar ik was er gewoon pissig over dat ze dat niet vooraf hadden gezegd. Normaal mag je voor dat bedrag 1,5 uur blijven zitten.

Ik besloot de "Gerda" uit te hangen en heb gezegd: “Kunnen we niet gewoon kindertarief betalen? We hebben letterlijk één rondje gegeten.” 

Toen begon het hele circus: overleg, iemand anders erbij, bellen met de grote baas, berichtjes sturen… maar we hebben het uiteindelijk wel voor elkaar gekregen. Niet dat het duur was, dat is het niet, maar het ging me gewoon om het principe. Als je binnen een halfuur dichtgaat, zeg dat dan gewoon even van tevoren.

Na dit alles wilden we eigenlijk nog even op stap. Vooral Johan had daar zin in. Ik was er wel een beetje klaar mee, want we hadden bijna 30.000 stappen gezet. Maar goed, we gingen toch nog even de deur uit. Op Google Maps konden we niet echt iets leuks vinden, dus dachten we: we lopen gewoon een stukje, we zien wel waar we uitkomen.

Dat werd één grote blamage, maar alsnog met veel lachen en lol. Uiteindelijk hebben we maar een drankje gehaald bij de 7-Eleven en zijn we weer terug naar de kamer gegaan. We waren ècht helemaal kapot.

Ik gooi meteen vandaag er ook in op de volgende pagina ...